บทที่ 166 — บล็อกฟรอสต์

ลิโอร่า

“ก็ได้ เอาตัวฉันไป”

ฉันเอ่ยคำนั้นออกไป เสียงแหบพร่าและแผ่วเบา แต่กลับเต็มไปด้วยความตึงเครียด

หมาป่าทุกตัวแข็งทื่อ

คีลสะบัดหน้ามาทางฉัน ดวงตาสีทองของเขาลุกโชน ไม่! เสียงคำรามของเขาสะท้านผ่านสายสัมพันธ์ คมกริบด้วยความเกรี้ยวกราด อย่าได้คิดเชียวนะ ลิโอร่า!

ลูเซียนถลันไปข้างหน้าก้าวหนึ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ